Li Diyarbekira ku ji ber erdheja ku navenda wê Kahramanmaraşê ye zirar dît bi hezaran avahî xera bûn. Hin welatiyên ku nikarin têkevin malên xwe an jî ditirsin li konên ji aliyê AFAD’ê ve hatine vedan de têkoşîna jiyanê didin.

Zeynep Yucel a ku li yek ji van konan dimîne hem nexweşa pençeşêrê ye hem jî nexweşa şekir e. Yücelê ku ji ber zehmetiyên aborî nikare bi rêkûpêk tedawî bibe, di laşê wî de birînên vekirî hene. Bi taybetî li ser lingan birîn û iltîhaba xuya dibe.

Zeynep Yucel: Derman nakim, birînên min vegirtî ne 

Yûcel giliyên xwe anî ziman û diyar kir ku rewşa wî ya tenduristiyê roj bi roj xirabtir dibe û wiha got: “Birînên min her tim dikevin. Tu derfetên min ên aborî nîn in, ez nikarim derman bikim. Derman tune, derman tune. Ez alîkariyê dixwazim.”

“Jiyana di kon de zehmet e, em serê sibê bi zehmetî derbas dikin” 

Yucel, ne tenê xizmetên tenduristiyê her wiha ji rewşa xanî û jiyanê jî gazinan dike.

Yucel, anî ziman ku jiyana di konên AFAD’ê de gelekî zehmet e û diyar kir ku alîkarî jî mîna mexdûrên erdhejê yên din ên di konan de dimînin bi awayekî adil nayên belavkirin û wiha got: “Kon sar e. Ne sfung û ne jî betaniye anîn. Em li erdê radizên. Em bi zorê derbas dibin, heta sibehê em diherikin.”