Hebûna Kurdan a dîrokî ya li Anatoliya Navîn vedigere sedsalan.

Civakên Kurd, bi taybetî yên li parêzgehên wekî Enqere, Konya, Aksaray û Sêwasê dijîn, bi salan e ku çand û zimanê xwe yê kevneşopî zindî hiştine.

Lê di van salên dawî de bikaranîna kurdî di jiyana rojane de bi awayekî berçav kêm dibe.

Rûyê bêdeng ê asîmîlasyonê: Wendabûna ziman 

Faktora herî girîng a ku li ser paşeroja zimanê kurdî li Anatoliya Navîn dixe fikaran, zêdebûna bandora polîtîkayên asîmîlasyonê ye.

Bi taybetî: 

📺 Weşanên televizyonê, 

📱 Bikaranîna medyaya civakî, 

🏫 Polîtîkayên yek zimanî li dibistanan, dibe sedem ku kurdî bi tirkî bê guherandin.

Zarok êdî li malê jî bi kurdî napeyivin; Hinek jî di têgihîştina wê de zehmetiyan dikişînin.

Ev rewş gihandina çand û zimanê devkî ji nifşekî bo nifşê asteng dike.

Nivîskarên Bîrnebûn Hişyar dikin: “Dema Ziman Diçe, Çand jî Diçe” 

Nivîskarên Kovara Bîrnebûnê ku li ser Kurdên Anatoliya Navîn lêkolînên berfireh kirine;

Fikret Yıldız (Dr. Mikaîlî), Nuh Ateş û Muzaffer Ozgur ji bo Şoperêç ev pêvajo nirxandin.